Magnetyczne mydło - wiele potencjalnych zastosowań

Jak działa mydło? W skrócie rzecz ujmując, mydło to nic innego jak cząsteczka, która ma jeden koniec hydrofobowy (czyli taki, który "nie lubi" wody; jest to także koniec lipofilowy, czyli "lubiący" tłuszcze), a drugi hydrofilowy ("lubiący" wodę). Taka struktura pozwala zebrać np. olej z powierzchni brudnego naczynia. Jak? Po połączeniu mydła z olejem tworzą się mikrokuleczki (tzw. micele), w których wnętrzu jest tłuszcz, a na powierzchni układają się końcówki, które "lubią", czyli rozpuszczają się w wodzie - w ten sposób po spłukaniu naczynie jest czyste.

Źródło: njit.edu

Wyobraźmy sobie teraz problem większy niż tłuszcz na talerzu - plama ropy na powierzchni morza. Trzeba pamiętać, że mydło nie jest substancją obojętną - rozpuszczony roztwór jest zasadowy i szkodliwy dla środowiska. Jeśli wylalibyśmy odpowiednią liczbę mydła na plamę ropy, to problemu pozbędziemy się tylko częściowo, bo po pierwsze ropa tylko się rozdrobni, ale nadal pozostanie na miejscu, a po drugie w środowisku znajdzie się duża ilość substancji szkodliwej. Jak pozbyć się tych dwóch problemów?

O terapii genowej w radiowej Jedynce

Zachęcamy do wysłuchania audycji "Wieczór Odkrywców", w której gośćmi red. Krzysztofa Michalskiego byli młodzi polscy naukowcy z Zakładu Biologii Molekularnej Wydziału Farmacji WUM: prof. Maciej Małecki i jego współpracownicy: doktorantki - Anna Stachurska i Agnieszka Zajkowska oraz Joanna Leszczyńska (jeszcze studentka Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego). Słuchaczom audycji opowiadali o terapiach genowych nowotworów i chorób naczyniowo-sercowych, biotechnologii molekularnej oraz poszukiwaniu nowych preparatów genowych:

Wieczór Odkrywców - Geny na zdrowie

Źródło: zdronet.pl

Zatrzymaj obracający się obiekt... umysłem!

Złudzenie prezentowane na filmie zostało stworzone przez Maxa Durstelera i wygrało konkurs na Najlepszą Iluzję Roku 2006. Podczas obserwowania kółek, co pewien czas wydaje się nam, że zatrzymują się w miejscu, jednak wcale tak nie jest - kręcą się one bez przerwy. Złudzenie powstaje dzięki ruchomemu obrazkowi tła - gdy kręci się on szybciej niż środek i w tym samym kierunku, to wydaje się nam, że środek się zatrzymuje. Jednak gdy kierunek się zmieni na przeciwny, nasz umysł zinterpretuje to jako przyspieszenie środkowego koła. 

W ostatniej części role się odwracają - obiekt z tła obraca się ze stałą prędkością, natomiast obiekt środkowy zmienia kierunek obrotu. W tej sytuacji iluzja znika.
Dotychczas nie wyjaśniono w pełni, czemu nasz wzrok jest tak oszukiwany - sam Dursteler przypuszcza, że chodzi o to, że mózg odbiera ruch jako coś, co jest zsynchronizowane z tłem lub nie, lub też jest nieruchome.
Film i wyjaśnienie pochodzi ze strony New Scientist.